Kościół św. Wawrzyńca w Żółkwi należy do zabytków późnego renesansu o znaczeniu światowym. Jego budowa, zainicjowana przez hetmana wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego, rozpoczęła się w 1606 roku i dobiegła końca w roku 1618.  
Po tragicznej śmierci hetmana S. Żółkiewskiego w 1620 roku jego ciało pochowane zostało w krypcie kościoła, a po roku pochowano tam również głowę hetmana, którą jego żona Regina z Herburtów Żółkiewska wykupiła od Turków. Po tym jak Żółkiew przeszła we własność rodu Daniłowiczów i Sobieskich, kościół stopniowo stał się panteonem sławy rycerskiej, nazywanym z czasem „Małym Wawelem”. Oprócz rodziny Żółkiewskich pochowano tam również rodzinę Daniłowiczów i prawie całą rodzinę króla Jana III Sobieskiego i jego potomków. 
Świątynia zbudowana została wg projektu Pawła Włocha zwanego Szczęśliwym, (będącego pierwszym wójtem miasta, zmarł w 1610 roku), Ambrożego nazywanego Przychylnym  przy współpracy Pawła Rzymianina. 
Główne wejście do kościoła zdobi biały kamienny portal. Górna część ścian kościoła zdobiona jest pasem rzeźbionego fryzu z białego kamienia, przedstawiającego herby, orłów i atrybuty rycerskie. Na frontonie muru fasady głównej znajduje się dynamiczna rzeźba Archanioła Michała.  
Wnętrza świątyni również zachwycają swoim bogactwem i elegancją: po bokach ołtarza głównego znajdują się nagrobki rodziny Żółkiewskich. Są to wysokie, wielopoziomowe konstrukcje wykonane z czerwonego marmuru. Pośrodku każdej z kompozycji w niszach stoją rzeźby Stanisława i Jana Żółkiewskich.  Nagrobki Jakuba Sobieskiego i Stanisława Daniłowicza również znajdują się przy wejściu do prezbiterium. W 1693 roku zostały one wykonane przez słynnego rzeźbiarza Andreasa Schlütera. W kościele odnowione zostały organy.